7. ปฐมพันธนาสูตร

[107] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หญิงย่อมถูกชายไว้ด้วยอาการ
8 อย่าง 8 อย่างเป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หญิงย่อมถูกชาย
ไว้ด้วยรูป 1 ด้วยการยิ้มแย้ม 1 ด้วยคำพูด 1 ด้วยเพลงขับ 1
ด้วยการร้องไห้ 1 ด้วยอากัปกิริยา 1 ด้วยของกำนัล 1 ด้วยผัสสะ 1
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย หญิงย่อมผูกชายไว้ด้วยอาการ 8 อย่างนี้แล
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ที่ถูกผูกด้วยอาการ 8 อย่างนี้แล ชื่อว่า
ถูกผูกด้วยบ่วง.
จบ ปฐมพันธนสูตร 7

8. ทุติยพันธนสูตร

[108] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ชายย่อมผูกหญิงไว้ด้วยอาการ
8 อย่าง 8 อย่างเป็นไฉน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ชายย่อมผูกหญิง
ไว้ด้วยรูป 1 ด้วยการยิ้มแย้ม 1 ด้วยคำพูด 1 ด้วยเพลงขับ 1
ด้วยการร้องไห้ 1 ด้วยอากัปปกิริยา 1 ด้วยของกำนัล 1 ด้วย
ผัสสะ 1 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ชายย่อมผูกหญิงไว้ด้วยอาการ
8 อย่างนี้แล ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ที่ถูกผูกด้วยอาการ 8 อย่าง
นี้แล ชื่อว่าถูกผูกด้วยบ่วง.
จบ ทุติยพันธนสูตรที่ 8

อรรถกถาพันธนสูตรที่ 7-8

มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า โรณฺเณน ได้แก่ ด้วยการร้องไห้. บทว่า อากปฺเปน
ได้แก่ ด้วยวิธีการมีการนุ่งและการห่มเป็นต้น. บทว่า วนภงฺเคน
ความว่า ด้วยเครื่องบรรณาการ มีดอกไม้และผลไม่ป่าที่ตนหักได้
มาจากป่า.
แม้สูตรที่ 8 ก็มีนัยนี้เหมือนกัน
จบ อรรถกถาพันธนสูตรที่ 7-8